Қытай XX ғасырдың 80 жылдарының ортасынан бастап, бүкіл ел көлемінде кедейлерді сүйемелдеу, өркендетуді жоспарлы, ауқымды түрде жүргізіп келе жатқан негізгі әдістердің бірі–кедей жерлері көбірек, кедейлік жағдайы біршама ауыр аудандарды кедейлерді сүйемелдеу, өркендету қызметін ұйымдастырып жүргізетін негізгі орын етті. Себебі, аудан дәрежелі орындар Қытайдың негізгі саты әкімшілік құрылымдары ішіндегі ұйымдық құрылымы ең толық, әлеуметтік басқару функциялары ең күшті, жоғары мен төменді жалғастыратын ең маңызды буын. Ол кедей ауылдар мен кедей халыққа ең жақын, кедейлерді бағыттамалы түрде сүйемелдеу, өркендету қызметін өрістетуге тиімді. Мұнан сырт, кедей жерлерінің аумағы біршама кең, кедейлік жағдайы біршама ауыр аудандарды кедейлерді сүйемелдеу, өркендетудегі түйінді орын етіп, едәуір салыстырмадағы кедей халықты кедейлерді сүйемелдеу қызмет көлеміне енгізіп, күшті шоғырландыра отырып сүйемелдеуге тиімді.
1986 жылы мемлекет алғаш рет кедей аудандарды белгіледі, әрі ауданды бірлік етіп, 1985 жылы жан басына шаққандағыкірісі 150 RMB-нан төмен болған және жан басына шаққандағы жылдық таза кірісі 200 RMB-дан төмен болған аз ұлт аймақтарын өлшем етіп, мемлекет тарапынан түйінді сүйемелденетін 331 кедей ауданды белгіледі. 1994 жылы «07 тамыз кедейлікпен күрестен қамал алудың мемлекеттік жоспары» (1994-2000ж.ж) жарияланып, екінші рет кедей аудандарды анықтады және 1992 жылы тұтас аудандағы фермерлердің жан басына шаққандағы таза кірісі 400 RMB-ға жетпейтін аудандар түгелдей мемлекет дәрежелі кедей аудандар қатарына енгізілді, бұрынғы кірісі 700 RMB-нан асатын кедей аудандар түгелдей кедейлік қатарынан шегіндірілді. Бұл реткі реттеуде мемлекеттің кедейлерді сүйемелдеу, өркендету қызметіндегі түйінді аудан ретінде 592 аудан белгіленді. 2001 жылы мемлекет «Қытайдың ауылдық жерлеріндегі кедейлерді сүйемелдеу, өркендету бағдарламасын (2001-2010ж.ж)» жариялап, мемлекеттік түйінді сүйемелденетін кедей аудандарға тағы да реттеу жүргізіп, атын кедейлерді сүйемелдеу, өркендетудегі мемлекеттік түйінді аудандарға өзгертті, олардың жалпы көлемі бұрынғысынша 592 аудан болды.
2011 жылы «Қытайдың ауылдық жерлеріндегі кедейлерді сүйемелдеу, өркендету бағдарламасы(2011-2020ж.ж)» бойынша кедейлерді сүйемелдеуден қамал алудың негізгі шайқас майданы ретінде, 680 түйінді ауданды қамтыған, шоғырлы ерекше қиыншылығы бар 14 регион (қысқаша ерекше қиыншылығы бар регион делінеді) айқындалды. бұл аудандарға шоғырлы ерекше қиыншылығы бар аймақтардан өзге жердегі кедейлерді сүйемелдеу, өркендетудегі мемлекеттік түйінді аудандар қосылып, жалпы саны 832 ге жетіп, бірлікте «кедей аудандар» деп аталды. мемлекет 2020 жылы кедейлік қалпағы түгелдей алып тасталатын аудандар деп меңзеп отырғаны осы 832 аудан.
贫困县
中国自20世纪80年代中期在全国范围内开展有组织、有计划、大规模扶贫开发以来，一个基本做法是将贫困面较大、贫困程度较深的县作为实施扶贫开发的基本组织单位。这是因为，县一级是中国基层行政建制中组织机构最全、公共管理职能最强的基层组织，是承上启下的最重要环节，离贫困村、贫困人口的距离最近，有利于开展有针对性的扶贫开发工作。此外，将贫困面较大、贫困程度较重的县作为扶贫开发的重点单位，有利于将较大比重的贫困人口纳入扶贫工作范围，集中力量进行扶持。
1986年国家第一次确定贫困县，并以县为单位，以1985年年人均收入低于150元和少数民族地区年人均纯收入低于200元为标准，确定了331个国家重点扶持贫困县。1994年颁布的《国家八七扶贫攻坚计划（1994—2000年）》第二次确定贫困县，将1992年全县农民人均纯收入低于400元的县全部纳入国家级贫困县，原来的贫困县高于700元的一律退出。这次调整确定了592个国家重点扶持贫困县。2001年国家颁布《中国农村扶贫开发纲要（2001—2010年）》对国家重点扶持贫困县再次进行调整，改称国家扶贫开发工作重点县，总体规模仍保持592个。
2011年《中国农村扶贫开发纲要（2011—2020年）》确定14个集中连片特殊困难地区（简称连片特困地区）作为扶贫攻坚主战场，覆盖680个重点县。这些县加上没有在片区范围的国家扶贫开发工作重点县共832个，统称“贫困县”。国家确定2020年贫困县全部摘帽的就是这832个县。