Кедей региондар деп басқа региондарға қарағанда кедейлікте өмір сүретін адамдардың саны көп региондарды меңзейді. Ашық есік саясатын атқарғаннан бері, Қытайдың кедейлерді сүйемелдеу, өркендету қимылының қызмет түйіні ерекше мезгілде белгіленген кедей региондарға бағытталды. 1982 жылы Мемлекеттік кеңес Ганьсу провинциясының Динси регионы, Хэси регионы және Нинся провинциясының Сихайгу регионынан (қысқаша «үш батыс регионы» деп аталады) 28 түйінді сүйемелденетін ауданды белгіледі. 1984 жылы «ҚКП Орталық Комитеті мен Мемлекеттік кеңестің кедей региондардың бет-бейнесін өзгертуіне көмектесу туралы ұқтыруы» жарияланып, мемлекет бойынша «кедей региондардың» жалпы көлемі негізінен анықталды.
«Ұқтыруда» мыналар атап көрсетілді, жаратылыстық шарт-жағдайдың, жұмыс негізінің және саясаттың тиянақтану ахуалының парықтарына байланысты, ауыл экономикасында дамудың біркелкісіздігі әлі де сақталып отыр, әсіресе кедейліктен құтылмаған ондаған миллион адам тұратын региондарда бұқараның ішер ас, киер киім проблемасы толығымен шешілмеген. Олардың көпшілігі таулы өңірлер мен шалғай, шекара өңірлерге, кейбіреулері аз ұлттар шоғырлы қоныстанған региондар мен байырғы революциялық базаларға орналасқан. Сондықтан да кедей региондардың мәселесін шешуде түйінді көрнектілендіру, өте-мөте, күш-жігерді іргелес жатқан оннан астам кедей регионның мәселесін шешуге шоғырландыру керек. содан кейінгі кедейлерді сүйемелдеу, өркендету қызметінде кедей региондардың көлемі жөнінде аздап реттеулер жүргізілгені болмаса, жалпы алғанда жоғарыда айтылған өлшем жөніндегі негізгі ой желісіне бойсұнды. Осыған байланысты, 1986 жылы Мемлекеттік кеңес бүкіл ел көлемінде сүйемелденетін 331 кедей ауданды арт-артынан белгіледі. 1988 жылы Мемлекеттік кеңес Хэбэй, Ішкі Моңғол, Сычуань, Ганьсу, Цинхай және Синьцзянның мал шаруашылық региондарынан мемлекеттік түйінді сүйемелдейтін 27 ауданды белгіледі. Провинциялар мен автономды региондар өздерінің нақты жағдайларына сәйкес, 300-ден астам провинция деңгейіндегі түйінді сүйемелденетін аудандарды белгіледі. Осылайша, 1988 жылдың аяғында бүкіл ел бойынша 664 кедей аудан болды. Кейінірек жекелеген провинциялар мен автономды региондар сүйемелдеу көлемін ұлғайтты, елдегі кедей аудандардың жалпы саны 699-ға жетті. 1994 жылы «07 тамыз кедейлікпен күрес жөніндегі ұлттық жоспардың (1994-2000ж.ж) сүйемелдеу көлеміне енгізілген кедей аудандардың саны 592-ге өзгертілді. 2001 жылы «Қытайдың кедейлерді сүйемелдеу және өркендету (2001-2010ж.ж) бағдарламасының» талаптарына сәйкес, Қытай кедейлерді сүйемелдеу, өркендету қызметіндегі 592 түйінді ауданды, 148000 кедей ауылды қайта
белгіледі.
Қытай коммунистік партиясының XVIII құрылтайынан бері, кедейлікпен күрестен жаппай қамал алу процесінде, кедей аймақтарды кедейліктен арылтудың маңыздылығы анағұрлым көрнектіленіп, мәні артып, жаппай дөңгелек дәулетті қоғам құрту міндеті ең ауыр өңір деп аталды және кедейлікпен күрестің жеңісіне қол жеткізудің негізгі шайқас майданы болды.
贫困地区
贫困地区是指那些贫困人口数量、贫困深重程度高于其他区域的地区。改革开放以来，中国大规模的扶贫开发行动以特定时期所确定的贫困地区为工作重点。1982年，国务院在甘肃的定西地区、河西地区和宁夏的西海固地区（简称“三西地区”)划定了28个重点扶持县。1984年，《中共中央 国务院关于帮助贫困地区尽快改变面貌的通知》发布，基本奠定了全国贫困地区大致范围。《通知》指出，由于自然条件、工作基础和政策落实情况的差异，农村经济还存在发展不平衡的状况，特别是还有几千万人口的地区仍未摆脱贫困，群众的温饱问题尚未完全解决。其中绝大部分是山区和边远地区，有的还是少数民族聚居地区和革命老根据地。解决贫困地区的问题要突出重点，特别是集中力量解决十几个连片贫困地区的问题。此后的扶贫开发工作虽对贫困地区的范围有所调整，但大体遵循了上述范围界定的基本思路。1986年，国务院在全国范围内陆续确定了331个国家重点扶持贫困县。1988年，国务院在河北、内蒙古、四川、甘肃、青海和新疆的牧区中又确定了27个国家重点扶持县。各省、自治区也根据各自具体情况确定了300多个省级重点扶持县。由此，到1988年年底，全国共有贫困县664个。后来个别省、自治区增加扶持范围，全国贫困县总数达到699个。1994年，列入《国家八七扶贫攻坚计划（1994—2000年）》扶持范围的贫困县调整为592个。2001年，根据《中国农村扶贫开发纲要（2001—2010年）》的要求，中国重新确定了592个国家扶贫开发工作重点县、 14.8万个贫困村。
中共十八大以来，随着脱贫攻坚战的全面打响，贫困地区脱贫的重要性进一步凸显，被称为全面建成小康社会任务最繁重的区域，是打赢脱贫攻坚战的主战场。